Για τους μπαμπάδες: Η εικόνα που έχουν τα κορίτσια για το σώμα τους και οι διατροφικές διαταραχές

Τα νέα κορίτσια συχνά διαμορφώνουν μια διαστρεβλωμένη εικόνα για το σώμα τους και εκδηλώνουν διατροφικές διαταραχές. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να εξουθενώσει τόσο τις ίδιες όσο και τα άτομα που βρίσκονται κοντά τους. Ευτυχώς όμως, υπάρχουν τρόποι να εντοπίσει ένας πατέρας τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα για αυτές τις καταστάσεις και να κατανοήσει πώς θα προσεγγίσει την κόρη του ώστε να μην αγωνίζεται μόνη της. Καθώς τα κορίτσια γυρεύουν επιβεβαίωση από τους πατεράδες τους, είναι σημαντικό να βρεθούν τρόποι στήριξης μιας μικρής, έφηβης ή ακόμη και ενήλικης κόρης, η οποία μπορεί να υποφέρει τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά λόγω μιας εσφαλμένης αντίληψης που έχει για το σώμα της.

Με αυτά τα δεδομένα, το Growing Girl μίλησε με τον Δρα Arthur S. Trotzky, επιστήμονα διεθνώς γνωστό για την εξειδίκευσή του στη θεραπευτική αγωγή και τα τραύματα, που εστιάζει το επιστημονικό του έργο στις εξαρτήσεις. Ο Δρ. Trotzky αναφέρθηκε στις νευροχημικές ανωμαλίες που βρίσκονται πίσω από τις διατροφικές διαταραχές και στη συχνότητα των εξαρτήσεων που δημιουργούν.

Οι γυναίκες που υποφέρουν από διατροφικές διαταραχές είναι πολύ περισσότερες από τους άντρες.

Σύμφωνα με τον Δρα Trotzky, υπάρχουν τρόποι εντοπισμού πιθανών ενδείξεων διατροφικών διαταραχών σε μικρά ή μεγαλύτερα κορίτσια, τα οποία δεν αισθάνονται ποτέ ικανοποιημένα με την εμφάνισή τους. Αυτό το άρθρο παρουσιάζει στους πατέρες τεκμηριωμένες προσεγγίσεις και βέλτιστες πρακτικές για την καθοδήγηση των κορών τους, από την πρόληψη ως την αναγνώριση των πρώιμων σημαδιών και τη θεραπεία.

Οικογενειακή προδιάθεση στην εκδήλωση ανορεξίας, βουλιμίας και συνδρόμου υπερφαγίας

Το βασικό που πρέπει να έχετε υπ’ όψη σας είναι ότι η εκδήλωση διαταραχών, όπως η ανορεξία, η βουλιμία ή το σύνδρομο υπερφαγίας, μπορεί να ξεκινήσει ανά πάσα στιγμή. Ωστόσο, είναι πιο διαδεδομένες σε όλη την προ-εφηβεία ή την εφηβεία. Όλο και περισσότερες ερευνητικές εργασίες χαρακτηρίζουν τις διατροφικές διαταραχές ως εθιστική συμπεριφορά που εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως όλοι οι εθισμοί.

Aν κάποιος δε νιώθει ποτέ ικανοποιημένος από τον εαυτό του, για παραδειγμα, μπορεί να εκδηλώσει διατροφικές διαταραχές. Αν ο εγκέφαλος δεν παράγει αρκετές ουσίες που προκαλούν ευεξία, όπως η ντοπαμίνη, και το φαγητό εκλαμβάνεται ως ο μόνος τρόπος προσωπικής επιβράβευσης, μπορεί να προκληθεί εθισμός. Είναι επίσης γνωστό ότι ορισμένα τρόφιμα μπορούν να αλλάξουν τη διάθεση. Ειδικά εκείνα που είναι πλούσια σε επεξεργασμένα λευκά άλευρα και ζάχαρη μπορούν να προκαλέσουν μια κορύφωση των επιπέδων ντοπαμίνης (η χημική ένωση της ευεξίας), βελτιώνοντας προσωρινά την ψυχολογική κατάσταση ενός ατόμου. Αν αυτό το άτομο συνεχίσει να ψάχνει την προσωπική ικανοποίηση μέσω του φαγητού, μπορεί γρήγορα να αναπτύξει μια εξάρτηση, που πιθανώς θα επιφέρει υψηλότερα επίπεδα άγχους αν δε βρει άλλους, πιο δημιουργικούς τρόπους να ξεπεράσει τα αρνητικά συναισθήματά του.

Εκτός από μια πιθανή γενετική προδιάθεση στις οικογένειες που είναι επιρρεπείς στον εθισμό, η γενικότερη συμπεριφορά της οικογένειας είναι πολύ σημαντική για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται ένα κορίτσι τον εαυτό του.

Μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις για ένα νεαρό κορίτσι το γεγονός ότι η οικογένειά του εστιάζει μόνο στην εξωτερική εμφάνιση και όχι στις ικανότητές του και τα ιδιαίτερά του χαρακτηριστικά.

Με βάση τα παραπάνω, έχει μεγάλη σημασία ο τρόπος που ένας πατέρας θα παρέμβει στην αντίληψη που έχει η κόρη του για τον εαυτό της και στην αυτοεκτίμησή της.

Προληπτικοί παράγοντες που πρέπει να γνωρίζουν οι οικογένειες με μικρά κορίτσια

Αν ένα κορίτσι αρχίσει να δείχνει σημάδια διατροφικής διαταραχής, όπως η μεγάλη κατανάλωση φαγητού χωρίς αύξηση βάρους ή εάν πει ότι βγαίνει για να τρέξει 2-3 χιλιόμετρα για να ξεμουδιάσει αλλά τελικά επιστρέψει μετά από δυο ώρες, είναι πολύ πιθανό να έχει υπερβεί ορισμένα όρια. Οι μπαμπάδες μπορούν να βοηθήσουν, σε κάποιο βαθμό, ώστε να μειωθεί η εκδήλωση παρόμοιων τρόπων συμπεριφοράς. Θα το πετύχουν ξοδεύοντας ποιοτικό χρόνο με τις κόρες τους, επιβεβαιώνοντας τις δεξιότητες και τις ικανότητές τους και προβάλλοντας παραδείγματα βγαλμένα από τη ζωή.

Οι πατεράδες που αποδέχονται και αγαπούν τις κόρες τους για αυτό που είναι και όχι για αυτό που θα ήθελαν να είναι συμβάλλουν θετικά στην ψυχική υγεία τους και τη σωστή ανάπτυξή τους. Εστιάζοντας στη σωστή σωματική και ψυχική υγεία τους θα τις κάνουν να φτάσουν στην ευτυχία.

Όσο και αν ακούγεται συμβατικό και κοινότοπο, όταν οι πατεράδες ανατρέφουν τις κόρες τους χωρίς κριτική διάθεση, αυτές μπορούν να αναπτύξουν και να εφαρμόσουν τις δυνατότητές τους.

Ένας άλλος τρόπος για να αποτρέψουν οι μπαμπάδες τα διατροφικά προβλήματα είναι να δουν τι τρώνε οι κόρες τους και να παρατηρήσουν πώς νιώθουν με το σώμα τους. Αν ένα κορίτσι, για παράδειγμα, αναφέρει συχνά ότι πάχυνε, ότι έφαγε υπερβολικά ή την απασχολεί διαρκώς ο αριθμός των θερμίδων που καταναλώνει, αυτό αποτελεί αιτία ανησυχίας. Ένας πατέρας που θα εντοπίσει κάτι απ’ όλα αυτά, μπορεί να ζητήσει υποστήριξη από έναν οικογενειακό σύμβουλο ή ψυχολόγο.

Αποτελεσματικές παρεμβάσεις για τις έφηβες

Δεν είναι εύκολο να βρει κάποιος τρόπο να παρέμβει σε ένα άτομο που παλεύει με τον εθισμό. Πιθανότατα θα αρνηθεί ότι είναι πράγματι εθισμένο και θα απορρίψει κάθε συμβουλή που έρχεται από φοβισμένους και αγχωμένους γονείς.

Σε γενικές γραμμές, είναι ένα θέμα που δύσκολα μπορεί να θίξει κάποιος, ειδικά σε ένα νεαρό κορίτσι που βλέπει το σώμα του να αλλάζει και προσπαθεί να αυτοπροσδιοριστεί. Έχοντας αυτό κατά νου, είναι βασικό ο γονέας να μην εκδηλώσει θυμό και να μην υπάρξει κάποια αντιπαράθεση. Αντίθετα, δείξτε ότι νοιάζεστε. Δεν τρώνε ανεξέλεγκτα επειδή είναι κακά κορίτσια.

Ο εθισμός περιγράφεται συχνά ως ένα «κενό στην ψυχή» και οι κόρες μας συχνά χρησιμοποιούν τις διατροφικές διαταραχές τους ως έναν τρόπο να αντιμετωπίσουν αυτό το κενό και να νιώσουν καλύτερα.

Με βάση αυτήν την παραδοχή, θα πρέπει να καταλάβετε ότι αυτό που πραγματικά ζητά είναι αγάπη και αποδοχή. Ο εθισμός έχει σχέση με τη μειωμένη αυτοεκτίμηση και το σπουδαιότερο που μπορεί να κάνει ένας πατέρας είναι να βοηθήσει την κόρη του να κατανοήσει ότι είναι σημαντική επειδή είναι αυτή που είναι.

Οι ομαδικές θεραπείες είναι αποτελεσματικές

Οι ομαδικές θεραπείες είναι μια ισχυρή και αποτελεσματική μέθοδος που μπορεί να αλλάξει τη συμπεριφορά ενός ατόμου. Έχουν μεγαλύτερη επίδραση από τις υποδείξεις σε ένα νεαρό κορίτσι για το τι μπορεί ή δεν μπορεί να κάνει. Άτομα με παρόμοια προβλήματα δείχνουν αλληλοκατανόηση και τα αντιμετωπίζουν με ενσυναίσθηση, χωρίς κριτική διάθεση. Σε μια ομαδική θεραπεία, όσοι πάσχουν από διατροφικές διαταραχές δίνουν ο ένας στον άλλο κίνητρα για να συνεχίσουν την προσπάθεια αντιμετώπισης τους.

Τι συμβαίνει εάν μια έφηβη δε λάβει τη βοήθεια που χρειάζεται;

Εάν ένα νεαρό κορίτσι παλεύει με τις διατροφικές διαταραχές και δεν πάρει τη βοήθεια που χρειάζεται, πιθανότατα θα συνεχίσει αυτήν την καταστροφική συμπεριφορά σε όλη τη διάρκεια της ζωής της ή μέχρι να συμβεί κάτι ιδιαίτερα σημαντικό που θα την κάνει να θελήσει ν’ αλλάξει τρόπο ζωής. Για παράδειγμα, μπορεί να θέλει να μείνει έγκυος, αλλά να δυσκολεύεται λόγω της διατροφικής της διαταραχής. Σε αυτήν την περίπτωση θα ζητήσει βοήθεια ώστε να καταφέρει να κυοφορήσει. Ωστόσο, όσο η διαταραχή της την κάνει να αισθάνεται καλύτερα, δε θα τη σταματήσει.

Όταν αρχίζει η θεραπευτική αντιμετώπιση μιας διατροφικής διαταραχής, η πάσχουσα θα αντιμετωπίσει κατάθλιψη και θα νιώθει απαίσια για περίπου έναν μήνα. Όμως, με τη βοήθεια μιας υποστηρικτικής ομάδας, θα το ξεπεράσει και θα αλλάξει τη ζωή της προς το καλύτερο.

Οι πατεράδες πρέπει να κάνουν ότι μπορούν για να βοηθούν τις κόρες τους σε όλες τις φάσεις της ζωής τους.