Όταν γεννήθηκε η Μελίνα (10) αναγεννήθηκα! Έγινα πιο προσεκτικός, έγινα πιο συνειδητός και πιο συγκεντρωμένος στους επαγγελματικούς και αθλητικούς μου στόχους. Ο αθλητισμός είναι μεγάλο και σημαντικό κομμάτι στη ζωή μου γι’ αυτό με γεμίζει πολύ να παρακολουθώ τα παιδιά μου στις αθλητικές τους δραστηριότητες. Βεβαίως, όντας και ο ίδιος αθλητής, το κάνω από απόσταση και κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Δε θέλω ούτε να παρεμβαίνω στο έργο των προπονητών ούτε στο δρόμο των παιδιών.
Άλλωστε η άθληση είναι ένας ολόκληρος τρόπος ζωής και αν παρέμβω θα τα μπερδέψω και ο ρόλος μου ως γονέας είναι να τα ξε-μπερδέψω!
Με ενδιαφέρει η κόρη μου να ανακαλύψει τα όρια του μυαλού και του σώματός της μέσα και από την άθληση, να αντιληφθεί την ευγενή άμιλλα αλλά και τον αθέμητο ανταγωνισμό, να γίνει μέρος μιας ομαδικής προσπάθειας, να μάθει να συνεργάζεται, να κερδίζει αλλά και να χάνει. Όλα αυτά διαμορφώνουν μια προσωπικότητα, αλλά βοηθούν και το άτομο να βρει τον εαυτό του μέσα από την κίνηση, το σώμα και το πνεύμα.
Η ισορροπία είναι κάτι πολύ σημαντικό για τη ζωή και αυτό είναι ένα μήνυμα που θέλω να περάσω στη Μελίνα και μέσα από τις δικές μου επιλογές αλλά και μέσα από τις δραστηριότητες που έχει επιλέξει η ίδια για μετά το σχολείο. Ακόμα και όταν έχει αγγλικά ή ζωγραφική θέλω να ξέρει ότι δε χρειάζεται να τα κάνει για τα πτυχία και τις περγαμηνές. Μέσα σε κάθε δραστηριότητα υπάρχει και η ουσία, η γνώση, η απόλαυση, το ταξίδι, κ.λπ.
Εξάλλου τι νόημα έχει να μιλάς πολύ καλά αγγλικά αλλά να μην έχεις συμφιλιωθεί με το σώμα σου και την εικόνα σου; Που είναι η ισορροπία σε αυτό;
Οι κενοί χρόνοι είναι ευκαιρία για μας να μιλήσουμε και να δεθούμε περισσότερο. Όταν είμαστε στο αυτοκίνητο πηγαίνοντας ή επιστρέφοντας από μια δραστηριότητα ή όταν ετοιμάζεται να πέσει για ύπνο τα λέμε. Μας αρέσει να κουβεντιάζουμε για την προπόνηση, για το σχολείο και την καθημερινότητά της. Είναι μια καλή αφορμή για να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά και καμιά φορά να πούμε και δυσάρεστες αλήθειες, για τις σχέσεις, πώς λειτουργούμε σε ένα σύνολο ή σε μία one to one σχέση ή στη σχέση δασκάλου-μαθητή κ.λπ.
Δεν είναι όλα ρόδινα στη ζωή, εγώ έχω πάρει κάποια «μαθήματα» αλλά η Μελίνα ξεκινάει να τα ανακαλύπτει τώρα.
Μιλάμε και για την αξία του λάθους, πώς το διορθώνουμε ή πώς διαχειριζόμαστε κάτι που μας είναι δυσάρεστο, σχέσεις μεταξύ προπονητή και αθλητή κ.α.
Για ‘μένα ως πατέρα είναι σημαντικό να δείξω στην κόρη μου ότι τα πιθανά λάθη μας μπορεί να μετατραπούν σε εφόδια. Μας βοηθούν να ξανασηκωθούμε, να εξελιχθούμε και να επεκτείνουμε τα όριά μας. Σε τελική ανάλυση πιστεύω πώς ο ρόλος του πατέρα, μεταξύ άλλων, είναι να μάθω στην κόρη μου να αξιοποιεί τα λάθη της να αντιμετωπίζει προκλήσεις και να ανοίγει το δρόμο για τον εαυτό της μόνη της!
Τα λάθη είναι οδηγοί μας όχι εχθροί μας. Χτίζουμε πάνω σε αυτά.
“Τα Όρια μας” απο τον Γιάννη Χατζήμπεη. Μία ταινία με χιούμορ, για το άθλημα, του γονιού, του παιδιού και του Τριάθλου !