«Η πατρότητα είναι ένα καταπληκτικό ταξίδι!» Είναι μαγική η εμπειρία να περνάω χρόνο με την κόρη μου Αλίκη (4) και αισθάνομαι ευλογημένος που έχω την ευκαιρία στη ζωή μου να μεγαλώσω μια γυναίκα του μέλλοντος. Ακόμα και στην Ελβετία, όπου ζω κι εργάζομαι, οι γυναίκες απέκτησαν το δικαίωμα ψήφου τη δεκαετία του 70 και μέχρι και σήμερα δεν έχουν τις ίδιες απολαβές με τους άνδρες σε κάθε ιεραρχική κλίμακα στις εταιρίες.
Αυτό βεβαίως θα ήθελα να το αλλάξω. Θα ήθελα να βοηθήσω ώστε η Αλίκη να μεγαλώσει σε ένα διαφορετικό κόσμο και να γίνει μια ανεξάρτητη γυναίκα. Μια φορά, στο πλαίσιο παιχνιδιού ρόλων, εκείνη υποδυόταν μία πριγκίπισσα. Μου έδωσε ένα ψεύτικο σπαθί που κρατούσε και μου είπε: «Πρίγκιπά! Έλα να με σώσεις!!», κι εγώ απάντησα, μεταξύ αστείου και σοβαρού:
Τι;! Εσύ έχεις το σπαθί, σώσε τον εαυτό σου!
Όταν γεννήθηκε η Αλίκη, μια σκέψη με απασχολούσε… πώς θα προστατεύσω αυτό το παιδί χωρίς να το «πνίξω» και ταυτόχρονα πώς θα του επιτρέψω να είναι ο εαυτός του; Δηλαδή, εξ’ αρχής ο στόχος μου ήταν να δημιουργήσω ένα αόρατο δίχτυ ασφαλείας που θα την προστατεύει, αλλά και θα της επιτρέπει να αναπτύξει τον εαυτό της! Τα όρια είναι πολύ σημαντικά στα παιδιά, όμως συχνά οι ενήλικες μπερδεύουμε το όριο με το πλαίσιο. Το πλαίσιο τους επιτρέπει να ανακαλύψουν τον εαυτό τους και τη ζωή, να αναπτυχθούν και να διευρύνουν τους ορίζοντές τους. Για τον ίδιο λόγο, αποφάσισα να απαντώ πάντα σε οποιαδήποτε ερώτηση μου κάνει και ποτέ να μην της πω ότι είναι πολύ μικρή για να ακούσει κάτι.
Πιστεύω ότι τα παιδιά, με τον κατάλληλο τρόπο, μπορούν να ακούσουν τα πάντα. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει και δύσκολες αλήθειες για τη ζωή, όπως μια ασθένεια που επηρεάζει ένα συγγενικό τους πρόσωπο. Η γιαγιά της, για παράδειγμα, υποφέρει από μία πάθηση που δεν της επιτρέπει να είναι πανταχού παρούσα. Όταν η Αλίκη με ρώτησε «γιατί η γιαγιά πρέπει να πηγαίνει στο νοσοκομείο» της το εξήγησα χρησιμοποιώντας έννοιες που θα καταλάβει εύκολα.
Υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορούν να τραυματίσουν και να φοβίσουν τα παιδιά και οι γονείς συμβάλλουμε σε αυτό όταν τους κρύβουμε την αλήθεια ενώ είναι έτοιμα να την αντιμετωπίσουν με τις πηγαίες απορίες τους.
Η αγαπημένη μου συνήθεια με την Αλίκη είναι να σκαρφίζομαι και να διηγούμαι κάθε μέρα μια διαφορετική ιστορία με πρωταγωνίστρια την Hello Kitty, η οποία είναι τεσσάρων όπως η Αλίκη, και ζει σε ένα σπιτάκι με τον φίλο της τον κούνελο δίπλα σε ένα μαγικό δάσος. Κάθε βράδυ της λέω και διαφορετική ιστορία και προσπαθώ να της εξάπτω τη φαντασία ενώ παράλληλα της περνάω και τα μηνύματα που θέλω. Είναι απίστευτο το παιδικό μυαλό, πώς επεξεργάζεται, πώς υιοθετεί, πώς εξελίσσεται…
Πιστεύω ότι σαν μπαμπάς κόρης του σήμερα, πρέπει να της δώσω ό,τι εφόδια μπορώ ώστε μεγαλώνοντας να βρει το δρόμο της από μόνη της και την αρμονία στις σχέσεις της. Δεν έχει σημασία τι δρόμο θα τραβήξει στην επαγγελματική ή την προσωπική της ζωή.
Το σημαντικό για εμένα είναι να είναι συναισθηματικά δυνατή, να κάνει τις επιλογές της και να βρει την αρμονία και την ευτυχία της.
