H σύγκρουση για τη σύγκρουση στο σπίτι μας είναι δυσάρεστη. Όμως, η εφηβεία της Δήμητρας (12) έχει έρθει για να μείνει για μερικά χρόνια και θέλω να τη στηρίξω με κάθε τρόπο. Οι τελευταίοι μήνες με ωθούν όλο και περισσότερο να κάνω την αυτοκριτική μου ώστε να στρογγυλεύω τον χαρακτήρα μου και να μπορώ να είμαι πιο υποστηρικτικός μαζί της. Μέσα από αυτήν την αναπτυξιακή φάση της κόρης μου, ενώ διαπιστώνω καθημερινά ότι πλέον μπορούμε να μιλάμε ως δύο ενήλικες χωρίς ταμπού, μεγαλώνουν παράλληλα και οι απαιτήσεις.
Στην εποχή μου είχαμε πολλά ταμπού, υπήρχαν θέματα που δεν τα αγγίζαμε ποτέ ούτε στο σπίτι ούτε έξω από αυτό. Σήμερα, ζούμε σε έναν τελείως διαφορετικό κόσμο και ξέρω ότι η κόρη μου, που είναι ένα σημερινό παιδί, χρειάζεται διαφορετική αντιμετώπιση και καθοδήγηση. Ειδικά μέσα στη δική μας οικογένεια μπορούμε να μιλάμε για τα πάντα, γι’ αυτό αφήνω χώρο στην Δήμητρα να εκφράζεται ελεύθερα.
Είναι ένα παιδί που ξέρει τί θέλει από μικρή. Είμαι σίγουρος ότι έχει γερές βάσεις.
Τώρα, όμως, που είναι ανήσυχη και αμφισβητεί τα πάντα συνεχώς, αισθάνομαι ότι, ως πατέρας, έχω μια ευκαιρία να χτίσω μαζί της την αυτοεκτίμησή της, να αποκτήσει έναν δομημένο τρόπο σκέψης και δικά της κριτήρια ώστε να προχωρήσει στην επόμενη πίστα ζωής.
Όταν γίνεται συγκρουσιακή, προσπαθώ να της περάσω δύο μηνύματα, τη σημασία του διαλόγου και της ανταλλαγής απόψεων. Της υπενθυμίζω συχνά να ζυγίζει και να επιλέγει τις μάχες της γιατί νιώθω ότι είναι βασικό εφόδιο τόσο για την επιβίωσή μας σήμερα όσο και για τις σχέσεις μας με τους άλλους.
Θέλω να μάθει να διαβάζει τον κόσμο καλά, γιατί έτσι αισθάνομαι ότι θα σταθεί στα πόδια της μεγαλώνοντας.
Επιπλέον, πιστεύω ότι η εφηβεία είναι η καλύτερη στιγμή για να ζυμωθεί η σχέση μου με το παιδί μου, ακριβώς επειδή είναι μια φάση που πατέρας και κόρη είμαστε και οι δύο ευάλωτοι.
Γνωρίζω ότι μπορώ να γίνω αυστηρός και τετράγωνος. Επειδή όμως είμαι και ο μπαμπάς της Δήμητρας θυμίζω συνεχώς στον εαυτό μου ότι είναι εξίσου σημαντικό να έχω μυαλό και αυτιά ανοιχτά για εκείνην αλλά να βάζω και τα δικά μου όρια, όπως για παράδειγμα όταν είμαστε έξω με φίλους.
Κατ’ επέκταση, αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι η συμπεριφορά μου θα παίξει καταλυτικό ρόλο στην επιλογή των συντρόφων της μεγαλώνοντας και αυτό με κάνει πολύ συνειδητό στη σχέση μου μαζί της αλλά και με τη μαμά της.
Ξέρω ότι είμαι πρότυπο για τη Δήμητρα, όπως όλοι οι μπαμπάδες για τις κόρες τους.
Επομένως, η συμπεριφορά μου και τα βιώματά της από τη σχέση μας θα αποτελούν τη βάση των απαιτήσεων που θα έχει από τον σύντροφό της στο μέλλον. Έχω ευθύνη απέναντι στην κόρη μου και αυτό με κάνει να θέλω να σμιλεύω τις γωνίες του χαρακτήρα μου αλλά και να «ποτίζω» με φροντίδα τη σχέση μου και με τη γυναικά μου και με την κόρη μου.
