Ιστορίες

  Η ζωή έχει χιούμορ τελικά…. Με μια πρώτη ματιά φαίνεται βουνό να έχεις μεγαλώσει με τρεις αδελφούς και το σύμπαν να σου στέλνει τρεις κόρες όμως καταλήγω ότι αυτό που μετράει είναι η αποδοχή. Έτσι ήταν και οι δικοί μου γονείς,

  Είμαι μισός Ολλανδός (Άμστερνταμ) και μισός Έλληνας (Πειραιάς) συνεπώς έχω μεγαλώσει με δύο λιμάνια μέσα στην ψυχή μου. Έτσι φρόντισα να προσφέρω ένα γερό συναισθηματικό λιμάνι και για τις κόρες μου οι οποίες είναι πολύ δεμένες από μικρές. Η Αλεξία

  Όταν γεννήθηκε η Μελίνα (10) αναγεννήθηκα! Έγινα πιο προσεκτικός, έγινα πιο συνειδητός και πιο συγκεντρωμένος στους επαγγελματικούς και αθλητικούς μου στόχους. Ο αθλητισμός είναι μεγάλο και σημαντικό κομμάτι στη ζωή μου γι’ αυτό με γεμίζει πολύ να παρακολουθώ τα παιδιά

  Για μένα θα έπρεπε να υπάρχει σχολή γονέων που θα περνάει το μήνυμα σε μελλοντικούς γονείς ότι ακόμα και το μπάνιο του μωρού είναι μια διαδικασία δεσίματος με το παιδί σου και όχι μια δουλειά εκτελεστικού χαρακτήρα… Όσο πιο πολύ

    «Η πατρότητα είναι ένα καταπληκτικό ταξίδι!» Είναι μαγική η εμπειρία να περνάω χρόνο με την κόρη μου Αλίκη (4) και αισθάνομαι ευλογημένος που έχω την ευκαιρία στη ζωή μου να μεγαλώσω μια γυναίκα του μέλλοντος. Ακόμα και στην Ελβετία, όπου

  Η γονεϊκότητα είναι μια εντελώς διαφορετική εμπειρία σήμερα από ότι στη γενιά των δικών μου γονιών. Τότε, τα όρια ήταν πολύ πιο στενά και δεν «επιτρεπόταν» η μεγάλη οικειότητα ή η τρυφερότητα. Σήμερα, μερικές δεκαετίες μετά, που είμαι πλέον γονέας,

  Πάντα ήθελα να είμαι πατέρας μιας κόρης… Αυτή η ευχή πραγματοποιήθηκε όταν γνώρισα τη μαμά της Άννας. Ήξερα ότι είναι ο άνθρωπός μου και το γεγονός ότι είχε ένα παιδί με κάποιον άλλο δεν αποτέλεσε ποτέ πρόβλημα για μένα. Ίσα-ίσα,