Την Σίσσυ (36) την έπαιρνα μαζί μου στο χωράφι από μικρή, στο σπίτι έπαιζα μαζί της όσο κουρασμένος και να ήμουν και μιλούσαμε, κάναμε διάλογο πολύ. Στην πρώτη δυσκολία δεν έπεφτα με τα μούτρα να την σώσω ή να την προστατεύσω. Πάντα πίστευα και πιστεύω ότι πρέπει να αφήνουμε χώρο στα παιδιά να σκεφτούν, να δράσουν ή να αντιδράσουν, αν χρειάζεται, και μετά να παρεμβαίνουμε. Ήθελα να έχει σφαιρική αντίληψη για την ζωή ώστε όταν μεγαλώσει να την πιάσει κι αυτή από τα μαλλιά με τον δικό της τρόπο!
Παράλληλα, ως πατέρας είχα χρέος, από την στιγμή που έχουμε κάποιες εκτάσεις γης, να επενδύσω σε αυτήν με διπλό όφελος. Η γη μας δίνει τα αγαθά της και τα παιδιά μαθαίνουν πώς αποκτούν τα αγαθά μέσω της γης. Έτσι, η κόρη μου έμαθε πώς βγαίνει το μεροκάματο, βρήκε τον τρόπο να εστιάζει στον στόχο της και όταν πια μεγάλωσε βρήκε τον δρόμο μόνη της και σε σχέση με τις σπουδές της και στις διαπροσωπικές της σχέσεις. Όπως μου είπε, χαρακτηριστικά, στα 19 της, αφού μπήκε στο πανεπιστήμιο με το σπαθί της,
Μπαμπά, τώρα διαλέγω εγώ
Είμαι περήφανος για την ισορροπία που έχουμε στην ευρύτερη οικογένειά μου. Όλοι ζούμε και από την γη μας όπου ο καθένας έχει τον ρόλο του, αναλαμβάνει τις ευθύνες του και ακολουθεί την κλίση του. Η Σίσσυ αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της μέχρι το μεταπτυχιακό επίπεδο, έτρεξε, έψαξε και έστησε από την αρχή την οικοτεχνία της με το κεράσι και το σύκο. Την διαχειρίζεται ολομόναχη με τα εφόδια που πήρε από την δική μας φροντίδα στο σπίτι.
Η Σίσσυ έχει πάρει στοιχεία και από μένα και από την μαμά της αλλά από ότι μου λένε έχει πάρει και το καλαμπούρι μου. Δεν με έχει στενοχωρήσει ποτέ! Έχει μια δυναμική και έναν χαρακτήρα που την πάει μπροστά, δεν την φοβάμαι!
Πιστεύω ότι όποιος και να είσαι πρέπει να πιάνεις τη ζωή από τα μαλλιά και έτσι να προχωράς μπροστά. Αυτό δεν σημαίνει ότι βάζεις 5η και φεύγεις. Δεν μου αρέσει να περιαυτολογώ αλλά η ζωή μου μέχρι σήμερα είναι γεμάτη. Έχω ταξιδέψει πολύ με την χορευτική ομάδα ελληνικών χωρών, έχω φροντίσει τα χωράφια μας, έχω μεγαλώσει 2 παιδιά και έχω και την πρωινή μου δουλεία. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είμαι γεμάτος. Αυτή είναι η φιλοσοφία μου ως μπαμπάς και ως άνθρωπος.
Να προχωράς, να γεμίζεις, να κάνεις ένα καλαμπούρι, για να σπάσει η μονοτονία, και να ξαναπροχωράς!
